အခန်း (၃၂) (က) သူဇာလွင့် တစ်ကိုယ်လုံး ဒေါသကြောင့် အငွေ့ပျံသွားတော့မတတ် ပူလောင်နေတယ်။ သူ့ကို မျက်လုံးအေးအေးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတဲ့ မင်းခန့်ထူးဆိုတဲ့လူကို တစ်စစီီ ဆွဲစုတ်ပစ်ချင်နေတယ်။ ဘယ်လို လုပ်ဇာတ်တွေလဲ။ ဘာသဘောလဲ။ လူတစ်ယောက်ရဲ့ အားနည်းချက်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး …

အခန်း (၂၁) နာရီကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မနက် ၃ နာရီ။ ဒီလို ညကြီး သန်းခေါင် အထိ အင်တာဗျူးရတာ အခုမှ ပထမဆုံးအကြိမ်တော့ မဟုတ်။ သူဇာလွင်ဟာ မှုခင်းသတင်းထောက် တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့အတွက် နေရာစုံမှာ.. လူပေါင်းစုံကို …

လာမယ့်နှစ်မှာ ၀တ္ထုရှည်တစ်အုပ် ကိုယ်ပိုင်ရေးပြီး ထုတ်ဝေနိုင်ဖို့ ကြိုးစားနေပါတယ်။ ဘာသာပြန်တွေကတော့ ကြားထဲမှာ ထွက်ဦးမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်မှာ ၀တ္ထုတစ်အုပ်လုံး ရေးရလောက်တဲ့ ကျွမ်းကျင်မှု မရှိသေးဘူးလို့ထင်တယ်။ ဒီတော့ ၀တ္ထုတိုတွေ၊ အခန်းဆက်တွေကို လေ့ကျင့်မှု အနေနဲ့ အဆက်မပြတ်ရေးသွားမယ်။ …

​ကျွန်တော်တို့ဟာ ကိုယ့်ကို တွန်းပို့ပေးမယ့် အရာမရှိရင် အာကာသထဲမျောနေတဲ့ ဥက္ကာခဲတွေလိုဖြစ်နေမယ်။ ကမ်းမမြင် လမ်းမမြင် ဘယ်ရောက်လို့ ဘယ်ပေါက်မှန်း မသိနဲ့။ ဒီတော့ ကိုယ်သွားချင်တဲ့ နေရာကိုရောက်ဖို့ တွန်းအားဆိုတာလိုအပ်လာတယ်။ အနည်းငယ်သော တွန်းပို့မှုမျိုးပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အရှိန်အဟုန်ပြင်းတဲ့၊ ခွန်အားကြီးတဲ့ …

အတိတ်တွေ ဝေဝါးနေခြင်းဟာ တော်တော်ဆိုးတဲ့ ပြဿနာ။ မိဘတွေက အစိုးရ ဝန်ထမ်းတွေ ဖြစ်တဲ့အတွက် ကျွန်တော့်မှာ မြို့ပေါင်းများစွာ၊ကျောင်းပေါင်းများစွာ ပြောင်းခဲ့ရတော့ ဘာကိုမှ၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ သေသေချာချာ မမှတ်မိဘူး။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း အပေါင်းအသင်း မခုံမင်တဲ့သူ ဖြစ်နေခဲ့တော့ ပိုဆိုးသွားရော။ …

ကိုယ့်ရဲ့အတွင်းစိတ်နယ်ပယ်ထဲမှာ နေရတာကို ပိုပြီး ပျော်မွေ့သူတွေ၊ ဆိုရှယ်အသိုင်းအဝိုင်းထဲရောက်ရင် မွန်းကြပ်နေတတ်သူတွေတစ်ယောက်တည်း နားနားနေနေ နေရတော့မှ ခွန်အား ပြန်ပြည့်လာတဲ့သူတွေ.. ဒီလူတွေကို အင်ထရိုဗတ်တွေလို့ ခေါ်ပါတယ်။ ပြင်ပကမ္ဘာရဲ့ လည်ပတ်မှုနဲ့ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းကြားမှာ ပျော်မွေ့သူတွေ၊ တစ်ယောက်တည်းဆိုရင်အထီးကျန်ပြီး ငူငူငေါင်ငေါင်ဖြစ်လာ.. အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ …

“ကျွန်တော်ဟာ ပေါ့ပေါ့နေ ပေါ့ပေါ့စားကောင်။ အလုပ်လုပ်ရင်လည်း အင်မတန် ပျင်းတယ်။ လုပ်လက်စအလုပ်တွေကို အပြီးမသတ်တဲ့ နေရာမှာ နာမည်ကြီးတယ်။ ဒီလိုပဲ တစ်သက်လုံး ဆက်သွားလိမ့်မယ်လို့ တော်တော်များများက ထင်တယ်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် “ငါဟာ ဘယ်တော့မှ ပြောင်းလဲမယ့်ကောင် …